Fransa’da her yıl inşaat ve kamu işleri sektöründe 80.000 ila 90.000 arasında iş kazası rapor edilirken gerçek rakamların çok daha yüksek olabileceği kaydedildi. Çünkü şirketleri, işçilerin kazaları bildirmesini engellediği belirtiliyor.
Fransa’da bir inşaat şirketinde işçi olarak çalışan Mustafa* geçen yıl bir şantiyede kolundan yaralandığını ancak işvereninin baskısı nedeniyle kazayı rapor etmediğini söyledi. “Şirket bizi telefonla taciz ediyor. Eğer bildirirsek de daha sonra bize zor anlar yaşatıyorlar” diyen Mustafa’ya göre, kendi durumu şirketinde münferit değil. “Kazaları hastalık izni olarak göstermek için ellerinden geleni yapıyorlar. Karşılığında bize ya para veriyorlar ya da beklediğimiz günler için ödeme yapıyorlar.” dedi.
Fransa’da her yıl 80.000 ila 90.000 arasında iş kazasının rapor edildiği inşaat sektörü, işçiler için en riskli sektörlerden biri. Mustafa’nın ifadesinin de gösterdiği gibi, gerçek rakam çok daha yüksek olabilir.
Kazayı bildirmek yerine evde kalıp para alıyorlar
Şantiyelerdeki kazaları takip eden Matthieu Lépine, “Pek çok kişi bana kazayı bildirmek yerine evde kalıp para almalarının istendiğini söyledi” diye yakınıyor. Yıllardır ölümlü iş kazalarını sayan tarih profesörü, rapor vermemenin geçici işçiler için daha da cazip olabileceğini ekliyor. “Geçici bir işçi olduğunuzda, kendinize bir kazayı bildirirseniz bir dahaki sefere geri çağrılmayabileceğinizi söylersiniz” diyor.
Geçici işçiler kazaları bildirmeye korkuyor
Fransa’da inşaat sektörü, geçici çalışmanın en yaygın olduğu ve giderek arttığı sektör olarak dikkat çekiyor. Çalışma Bakanlığı’nın bir parçası olan Direction de l’animation de la recherche, des études et des statistiques’e göre, 1996 yılında inşaat işçilerinin %5’inden azı geçici işçi iken, 2018 yılında bu oran %10’dan fazladır. Sonuç olarak sektör giderek daha güvencesiz hale gelmektedir. İşverenler ve çalışanlar arasındaki güç dengesizliği, işçilerin kazalarını bildirmemelerine yol açabilir.
Oysa bir iş kazasını bildirmek, tedavi masraflarının %100’ünün sosyal güvenlik sistemi tarafından karşılanması anlamına gelmektedir. Ancak insanlar bunu kendilerinin de bildirebileceklerini bilmiyorlar,” diye yakınıyor Matthieu Lépine. Ve pek çok kişi para kaybetme korkusuyla işe gitmeyi tercih ediyor. Bir kaza durumunda, hastalık izninin ilk ayında, günlük ödenek bir önceki ayın maaşının yalnızca %60’ını karşılıyor.
Gelirdeki düşüş korkusu buna zorluyor
Gelirdeki düşüş, risklere rağmen yaralı çalışanları çalışmaya devam etmeye teşvik ediyor. Matthieu Lépine, “Dişinizi sıkarsınız, bazen yardımcı olur, bazen de acıtır” diye özetliyor. Ancak bir iş kazasının ardından, hastalık izninin 29. gününden itibaren tazminat brüt maaşın %80’ine yükseliyor. Fédération nationale des accidentés du travail et des handicapés başkan yardımcısı Alain Prunier, “Çalışan ikramiye kaybedebilir ama maaş kaybı olmaz” diyor.
*İsim değiştirilmiştir
Bu Haberler de İlginizi Çekebilir
